Sevmek seni ey şehir,
İçimin ışıklarını boğar senin titrek ışıkların
Gecenin buğulu, buhranlı gözlerinde
Yaralı yüreklerin ıssız aşkları
Koynunda uyutur da sabaha dek
Sokağında salınırlar gündüzün perdesinde
Sevmek seni ey şehir
Ruhumun seslerini dinlerim
Sokağa açılan penceremden
Seslerin gelir yaslanır içime
Ben duyarım sabaha dek acılı yüreklerin
İniltili uykularını
Zaten bir sen anladın kevakib
Bir de bu şehir
Dağların taşların desem
Yüreğimden daha mı
Kalabalıktır sokakların
Benden daha mı yalnızsın bilmem
Hiç boşalmayan caddelerinde
Hiç uyumaz hiç dinlenmez misin
Gözlerini kapatıp bir an dalmaz mısın derinlere
Sevmek seni ey şehir
Yaralı bir kuş kalbimde titreyip durur
Doğmak,büyümek,aşık olmak,ağlamak
Hep senin koynunda senin bağrında
Batan kızıl güneşin
Mavin ,yeşilin, her yerin her şeyin
İçimde aşk dışımda sen ey şehir
Bir gün Haliç’ te sislerin arasından sızan güneşlerin
Bir gün İstinye ‘de
Marmaranın koynunda danseden yunusların
Bazen Eminönü çağıl çağıl insanların
Gelir durur tam karşımda ,aynamda
Sevmek seni ey şehir
Kızgın bir yaz günü koymak alnımı serin Sultanahmet’ te
Merhametin göğsüne
Binsem 128 ‘e ;uzansam uyanışa
Dönsem yüzümü Sarıyer’ e en güzel rüyama
Ne yesem ne içsem hep sen her yerde sen her şeyim sen
Her şeyim sen de….
_________________________________________________________
KEVAKİB