Sevmek seni ey şehir,

İçimin ışıklarını boğar senin titrek ışıkların

Gecenin buğulu, buhranlı gözlerinde

Yaralı yüreklerin ıssız aşkları

Koynunda uyutur da sabaha dek

Sokağında salınırlar gündüzün perdesinde

Sevmek seni ey şehir

Ruhumun seslerini dinlerim

Sokağa açılan penceremden

Seslerin gelir yaslanır içime

Ben duyarım sabaha dek acılı yüreklerin

İniltili uykularını

Zaten bir sen anladın kevakib

Bir de bu şehir

Dağların taşların desem

Yüreğimden daha mı

Kalabalıktır sokakların

Benden daha mı yalnızsın bilmem

Hiç boşalmayan caddelerinde

Hiç uyumaz hiç dinlenmez misin

Gözlerini kapatıp bir an dalmaz mısın derinlere

Sevmek seni ey şehir

Yaralı bir kuş kalbimde titreyip durur

Doğmak,büyümek,aşık olmak,ağlamak

Hep senin koynunda senin bağrında

Batan kızıl güneşin

Mavin ,yeşilin, her yerin her şeyin

İçimde aşk dışımda sen ey şehir

Bir gün Haliç’ te sislerin arasından sızan güneşlerin

Bir gün İstinye ‘de

Marmaranın koynunda danseden yunusların

Bazen Eminönü çağıl çağıl insanların

Gelir durur tam karşımda ,aynamda

Sevmek seni ey şehir

Kızgın bir yaz günü koymak alnımı serin Sultanahmet’ te

Merhametin göğsüne

Binsem 128 ‘e ;uzansam uyanışa

Dönsem yüzümü Sarıyer’ e en güzel rüyama

Ne yesem ne içsem hep sen her yerde sen her şeyim sen

Her şeyim sen de….

_________________________________________________________

KEVAKİB