Sen olsaydın, öyle ulu orta kimse kapımı çalamaz,

Bin sıkıntı;

Bin bir üzüntüyle kalbimi parçalamazdı.

Sen olsaydın korurdun beni, kollardın!

Sen olsaydın

Resminle konuşmaz,

Resmine sarılmaz,

Resminde yok olmaz,

Resminle uyumazdım…

Sen olsaydın kuşum,

Kalbimin orta yeri, yangın yerine dönmezdi,

Gözlerinin içinde kaybolurdum,

Ruhumun kaybolmasındansa.

Geceleri kan kırmızı gömlekler girmezdi düşlerime.

Apak gömleğine sarılır,

Kokunla uyurdum Sevdiğim..

Sen olsaydın,

Hiçbir kötülük bana dokunamaz,

Hiçbir kem göz nazar edemezdi.

İtler gibi ellerin kapısına düşmez,

Ellerim koynumda, öyle kalakalmaz,

Eller gibi üşümezdim…

Sen olsaydım benim canım,

İçim açılır,

Baharlar dolardı gönlüme.

Sen olsan,

Ah sen olsan

Bunca mutsuz olmazdım..

Sen olsan

Ah sen..

Kalbim.

19 Ocak 2006

Bir Perşembe Gecesi

_______________________________________________________________

Melek DEMİR GENCO