Seni tanıdığımda birbuçuk’tun,

Bense koca bir sıfır…

Yanında durdum olmadı,

Çarpıldım olmadı,

Bölümdüm parça parça oldum yine olmadı…

Sonra sen iki oldun,

Bende duygularımı topladım,

Kapıyı çarptım, çıktım,

Kalbimi böldüm ikiye ve kendime baktım..

Yine sıfır, sadece sıfır..

Sonra sen üç oldun..

Bense kendimi parantez içine aldım,

Başına bir eksi koydum, sonuma da ünlem!

Öyle anlamsız bir şekle girip,

Ola ola, tuhaf ve hapsolmuş bir sıfır oldum.

Doğru olmayan bu işlemde

Aynı yanlış üzerinde iki rakamız biz

Evet bu işlem en az bu şiir kadar saçma

Ve sonuçsuz ama

Yanında durabileceği

Değerini artırabileceği

Anlam kazanabileceği birini kaybetmiş olarak,

Bende bir rakamım nihayetinde,

Ama etkisiz, ama çaresiz,

Çevresi olan ama yüreği boş kalmış bir sıfırım ben.

________________________________________________________

Nevzat ÖZKAN