kapı

geliyorlar yazı hiçe sayarak ellerini ovuşturuyorlar

bu adamlar siz bilmezsiniz emanete saygısızlık ettiler çok uzun zaman önce

kadınları vardı onları mahkum ettiler bir kez olsun düşünmediler

ben de tuttum bu şiire başladım su içmeye başlar gibi sakınmasız

düşünmedim çünkü sevmem uzun boylu düşünmeyi istemem hesaplı kitaplı

mesela bu dize buraya olmuş mu gibi ne giysem gri pantolonumun altına gibişaşırmak istiyorsan başka kapıya eğlenmek istiyorsan lunaparklara centerlara

bu da şunun gibi: nuh gemisini yapınca şaşırmamış büyüklüğüne

bu da şunun gibi: bir kız büyüyünce keşfetmiş önemi yokları rica ederimleri

epik yahut ipek sertleşip kabuk bağlamak büsbütün tastamam turgut uyarla ben

ayarlıyız mı ayarlıyız mahkumuz mu mahkumuz bir masaya dosyalara

ustam ölmüşse demek ki bana kalır bu sıkıntıyı satmak güzelleşir dillerimiz

taşınma

tevrattaki incildeki ve kitaptaki musa öğüt vermiş halkına

haydi mi demiş ne gidelim buralardan yağmadan kırmızı renkli ölüm

vallaha demiş bozkırlı bir şakirdi şu buğdayı kaldırmadan gitmem bir yere

musa da ne yapsın bıldırcın diyememiş açmamış kudret helvası bahsini

kızmış kendi kendine kanatmış dudağını ece ayhan moru gibi olmuş suratı

Allah demiş yanmış dili Allah deyince onlar öyle adamlar devrimci gibi

bu da şunun gibi: bir delikanlı sarkıp bir ustalığa bir kutu yapmış mı yapmış

şimdi ben taşındım insansız kaldım öksürük tuttu özledim eskileri

inanmazsanız göstereyim işte bu odada sürecek forsalığım

akşam sofralarını hatırlayarak geçecek günlerim içime eğileceğim

bakacağım pek bir şey yok incecik kalıp eprimiş ruhumdan başka

iplemiyorum onu da çoktandır yani görsem ne olur görmesem ne

kağıtlar lazım bana borsada tavan yapanlarından araba lazım ev lazım

kasnak

poplin gömlek çift düğmeli yaka tıraşlı surat trajik iş görüşmeleri

öğrenmek istiyorum beyefendi nedir sizin derdiniz kimi satacaktınız

az önce salladım kendimi olmayan bir salıncakta demek ki hayaldi

zarifoğlu olsa tam üç sayfa anlatır kalabalıktır onun çünkü şiiri

ben dokunur geçerim dokunuyormuş gibi bir kasnağa bir yemeni

bu da şunun gibi: uzatıp ellerini avcı kartal alıcı kartal şarkı söyler

benim yarim takmaz bunu, oturup yüreğini bir çevreyle karşılar

toprağa kan karışır aklımıza uçurtmalar takılır kurşunlanır askerler

beni ne olur affet bunca lafı üst üste koyup söylüyorum beni affet

askerleri affetme sütten kesilmemiş oğlakları ne olursun affet

bahçeleri affetme affetmeyeceksen ama çiçekleri affedebilirsin

şimdi bir çocuk bir mağarada dert anlatır bu şiiri okuyarak

o çocuk affedebilir bizi ama bilemem biz affeder miyiz kendimizi

yabancıyız çünkü teşne değiliz yaltaklanmayız kalbimize

___________________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN

her şeyi izah edeceğim size, yeni baştan anlatacağım her şeyi
sabırlı taşlar bulup denizlerde sektirerek, yaşlı balıkçılarla sigara tüttürerek
uzun uzadıya, uzay boşluğuna, türklüğe, imanın şartlarına dair ne biliyorsam
neyi bilmediğimi biliyorsam, neyi gereksiz buluyorsam, oturup erzurumlu emrah gibi
sazımı kaybettim, bu bir; inemem şimdi korkarım dik yamaçlardan, bu iki
ne de olsa penceresi örülmüş evlerde bize düşer hayal etmek cinnet geçiren rum kadınlarını
şimdi sorsam söylemezler ben ne yakışıklıyım, ne kadar benziyorum kendime
sorsam, ormanların, cambazların, takma gözlü kedilerin serencamını
sorsam, bir gizli bakıştı ben onu orada buldum bırakmadığım yerde buldum ben onu
sorsam, sevgili hane halkı, kalabalık sevgili, nedir gelecek olan ve nedir gelecek olan
hem ben açık açık anlatamam, ağaçları anlatamam, defne yapraklarını, bulutları
rüzgara karşı, çarşılı karşı, karşılı ikinci, çarşı yeni, döndüm ırmaklardan sağım solum numara
göklerde biriken o işveli sular birazdan üstümüze başımıza, ah bizim başımıza bizim
bizim başımıza, yakındır, bir gelecek var, işte bundadır çapraz astım ya tüfeklerimi
yokladım öyle olurmuş yoklarmış insan kendini bilirmiş ölmeye yakın
geçen cenaze arabalarından bir ders çıkartmaya çalışarak ölmeye yakın
bir kadının uzunca sinirli parmakları bir kadının işte ben öldüm sıra sende
sırası gelen, ipten atlamak için beklerdi, neydi ölüm: bir masal, neydi masal: ben bilmem
bilen bilir felsefe yitiktir, bizim memleketin malıdır, şiire benzer, yoktur alıcısı
salma saldım rüzgara, uçurtma sandım meğer kayan yıldızmış
meğer şarkıları bu orkestra söylemeye başlarmış gecenin bir yarısı prova
küdüm, ney, top atışları, devlet töreni ve dizlerini ovuşturan bir yalnız bir adam bir paltolu
alkışlıyor ölümü, çünkü biliyor, okşuyor kadim dostu çomarın geçmeyen yarasını

___________________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN

aşk ayrı: onun için bir çocuğun anne demesi gerekir

ateşli hastalık, isabetsiz bir görüş, bunun gibi şeyler

birinin üzüntüden avazı çıktığı kadar bağırması gerekir

yazılan, çizilen, okunan, söylenen, karıştıran aklımızı

esatir gibi söylenip duran dilden dile, ne sandınız

hangi sandıkta buldunuz böyle içimizi, böyle dışımızı

içimizden dışımızı, kaybolup gidişini, burada dur

burası güzel, bakınca bozkır görünüyor, bizim uzaktaki kardeşimiz

artık sevinmiyoruz, hep gülüyoruz, etimiz geriliyor

ademde başlayıp bende bitecek bu dert, bu böylece biline

sultanlar susmuş, görünmüyor artık posta güvercinleri

işte gene yaptım, bir şey bulup tutundurdum ona her şeyi

işte gene yaptım: kendimi bu seferde de vermedim kimselere

o zaman Türk sıkıntısı için üç kere: aşk ayrı

___________________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN

ben bu şiiri eninde sonunda yazacağım mustafa, sert bir şey olacak

bir merdiveni çıkınca birdenbire bir küçük adayla karşılaşmak gibi olacak

dönecek kendine, eğilip bir sarnıca taflan ve lahavle, eğilip kendime bu ne güzel bir an

yani bu şiir aslında yani mustafa o gördüğüm silah gibi olacak duvarda asılı

bir kızın gözleri gibi olacak incelikler içerecek çıplak olacak ve lahavle

bir düşün insanlık dediğimiz şey tam da gelip masamıza konmuşken

kara bir gölge gibi aramızda sağ siyaset, rahmetli turgut özal ve döviz paritesi

ve mesela yalanlar yani pardon kardeşim isa ve harun ve musa ve Allah’ın rızası

daha çok kanla mesela daha çok prezervatifle nişantaşında kafelere daha çok gitmekle

dur burada mustafa, biraz soluklan, bir çay iç ve başlasın dem ve kün ve lahavle

kanalı değiştirmek gibi merdivenden yürüyüp çıkmak, bir filmi tekrar izlemek gibi

derdest edilmişken, hazır konu açılmışken, kamuoyu yoklamaları tam da şimdi gelmişken

sığınmak istiyor insan abi, yapamıyor ne de olsa katlanamıyor kendine, eskiyor

hep beraber susmak istiyor, hep beraber dua, şükür, diğer teknik ayrıntılar

gece ağırlaşıyor mustafa, zaman doluyor, sonu geliyor her şeyin ve lahavle

___________________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN

Eren Safi’ye

birdenbire oluyor bu: derin bir üzüntüye yaslanıp aramaya başlıyoruz

kayboluyor bütün yüzler, bütün resimler, her şey her şey

bir atımlık barutlarla o yalın gençliğimiz nereye gitti söyleyin

aramıza bunca yalanı, buncasını kim soktu, insan ne de çabuk yeniliyor

kendimden geçiyorum, bir eski sarhoşluk hali oluyor ve bitiyor

salıncak, söylediğim ilk yalan, ahlat ağacı, köy düğünü, her şey her şey

bu sarhoşluğa denk düşüyor şairlerin bomba gibi aramıza bıraktığı mısralar

üşüyorum, üşüyorum, beni örtün, beni örtün, belki geçer üzüntüm

___________________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN

çok mu yordular seni, yorsunlar, iyidir yaşamak için kışa doğru bir uzama

bir yalnızlık ortasında liman olan şehirlerin, zulasında şiir olan serserilerin

bilemezsin, uçurtmasız bırakan neyse rüzgarları tam da ondan ağlıyorum ben

bir ses bulmak önemli, o sesi çoğaltmak, bir kızın babasız kalışı, bir esmerlik önemli

uzaktan kumandalı arabası olmayan çocukların kulelere sataşması ve politik şiir önemli

içime doğru sıkılganım, içimden yorgunum ve söylüyorum bir korkunun şarkısını içimden

mevsim meyvelerini, manavları, eşi dostu, küpe çiçeklerini bana bıraksa da dünya

görenler anlatıyor

eskiden otururmuş, diz kırarmış

ve kurtarırmış kurtarılacak olanları

sonra bir yangın çıkmış

sadece geceleri içmeye başlamış sigarayı

yüzünü boyamış, yüzünü kaybetmiş

oy bile vermiş şu suratsız heriflere

uçuk mavi takım elbiselerle imge yapmış şekil yapmış

fıkra anlatmış kızlara asılmak için

işte böyle büyük reis, sen otururken neler olup bitti gene de Allah kerim

ovalara baka baka resimler birikti havsalamızda sonradan kaybedelim diye onları

babalarımızın çiftçi, babalarımızın işçi, babalarımızın şoför olduğunu unutalım diye

unutalım diye doğduğumuz yerlerde oynanan oyunları, bozkırın rengini

unutmayı unutalım bunca telaşın arasında bunca kirin pasın bunca kartvizitin

aczi unutalım, insanı unutalım, okyanusu unutalım, kitaplarda yazılı olanları

sonra bana şey dedi

ismail sen anlamazsın

böyle yürür türkiyede işler

böyle işte kariyer falan gibi yani

külkedisi masalı gibi yani

sadece geceleri çıkmayınca

sadece kendinle kalınca

memleketten gelen tarhanayı

eskiden evlendiğin karın

sofraya sofradan sofra

üzülme

gene de noellerde bir hatırlayan olur seni

bu ne büyük incelik dersin

anlayacağın eldivenlerimi giyip alışveriş merkezine gittim sevgili eren safi

inanmazsın ne kadar ucuzlar, çinliler yapmış be kardeşim diyerek

kendime bir çatapatlı tabanca aldım birikmiş puanlarımla, bir polis takımı sana da

bir de çoluğa çocuğa karışırsak, gerisi kızılca kıyamet

___________________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN

çetin bir tartışmanın ortasında kaldık gibi geliyor bana, bir sıkıntının

ben bu şiiri ordan başlayarak yazmak isterim, kız gibi şiir olur bana kalırsa

bana kalırsa en iyi şiir orta ikide uzaktan sevdiğimiz hafta sonu kızlarıdır

göğe baktık, salıncak salladık, parka gittik, kırk yaşlarında bir adam gördük

parlak montlarımız vardı üzerimizde: sigaramıza ateş, ilk gençliğimize nefes istedik

vermedi

vermezdi de zaten

ama bu yüzden şair olmuş değilim, elimin kalem tutması çok sonradır

hem ayrı bir kompozisyonun meselesidir

ankaragücünün şiire pekala yol açabileceğini düşünmem de öyle

o dergi toplantılarından falan da oldum olası

derin kökler saygı duruşu istemez, denklem istemez, vakanüvis istemez

çok saygıdeğer oldu, çok efendimli oldu, çok oldu bu şiir, yazılmak ister öyle olunca

öyle olunca gözlerimi kapatıp depresyonlu falan filan höst ulan müslümanda depresyon olmaz

ne olur müslümanda anam babam iki gözüm, ne olur dünyada müslüman olmasa

ben işte böyle aksak bir ritmin akışıyla bakardım on beş yıl önce yatakhane camından

sonra gündüzcü oldum

servis penceresinden bir orospu gördüm

en arka koltukta sigara içiyordum

vallaha da gördüm billaha da gördüm

üzüldüm, şimdi anlıyorum neye üzüldüğümü, ama bunu sana söyleyemem

___________________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN

“Mehmet Ali’nin anlattığı kayıkçı Yusuf’a”

sen o masada oturuyorsun, durmadan uykun geliyor, durmadan çay içiyorsun

ben esrarlı bir sabahtan aydınlık bir cumaya ağıyorum biliniyor kim olduğum

aklıma güvenmediğim ve biliniyor uzaktayım elma biriktiriyorum pul yerine

şimdi burada bir çiçek ismi ansam, yaz gelecek desem, bekleyelim

parlak fikir denebilir bulduğum cümlelere, iltifat edebilir bana insanlar

elimi sıkıp başarılarımın devamını dileyebilir, baş ağrılarım için bir koşu eczaneye gidebilir

ben denize inerim denize inince kızıllaşır sakallarım bir muharebe düşüyle

yusuf derim beni adana götür, beni götür, al götür, ısla da alnımı anlatayım

anlatayım yusuf: bu mavi yelkenin bu gemi azıya almış hayaletini, bu macera filmini

türk siyasi hayatını anlatayım canlı yayında, uykum gelsin çay içeyim

seninle bir anlaşma yapayım: iki şişe şarap karşılığında insanı anlat bana

insanı, hani şu durmadan sevişen, durmadan oy veren, durmadan yaşayan

tam da burada sen o masada oturuyorsun ben bir kuş sürüsü ekliyorum bu resme

canım sıkılıyor unutuyorum bir evimin olduğunu

unutuyorum, yeniden başlıyor benim uçsuz bucaksız sersemliğim

yusuf, sen ve ben bilmeden kardeşiz, yalnız benim yelkenim yok: uçamıyorum

______________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN

sana bir şey anlatayım: bir kıyamet sahnesini

yerin dehşetli sarsılışını, toprağın kalkışını ve insanın bana ne oluyor deyişini

sokakları, tanımsız kalabalıkları, yenmiş ekin tanelerini, kış mevsimini

sonra bir geniş meydan bulalım kardeşim, oturup söyleyelim eskiyi ve yeniyi

olup bitsin geçip gitsin müzik sussun kadınlar evlerine saklansın biz geldik

erkekliğimiz geldi ağlamamız geldi bizimle birlikte başka şeyler de

dansa kaldırdık kızları, olmadık işler aldık başımıza, belalar sardık, yenildik

bu yenilgiden yeni bir yenilgi onardık ve düştük, sürdükçe sürdü yalnızlığımız

damağımız tutuştu, bir bardak su bulsak, bir ışığı açıp kapasak, bir nun, bir elif

kıyamet işte böyle kopsa, sana bir şey anlatırken, sana dair bu mısrayı yazarken

sana bir şey anlatayım: bir peygamber yalnızlığını

mağarada başlasın her şey, o samut gecede, o eşsiz bekleyişte

markus, durmadan okusun ilahisini ve işaret edip dursun gelecek bir zamanı

hay allah! bu markus benzemiyor başka markuslara, yakmalı bunu, etini kokutmalı

sürmeli bir çarmıh gibi değil, bir sürgün gibi değil, başka bir şey gibi değil

öyleyse oturup bekleyelim kardeşim, dahiyane planlar yapalım hayata karşı

kaslarımız gerilsin, belimiz yorulsun, yaşamak başlasın, dönelim kendimize

bunu biliyor olmalısınız: her terk edilmiş peygamberin bir şarkısı olduğunu

bunu biliyor olmalısınız: o geçen gemi değil hayalet, parlayan yıldız değil çöl ayazı

üşüdük mü, üşümemiz geçer mi, biz hiç asker olduk mu, sevdik mi günahları

esrar dede, esrarlı dede, patlat baba zulanı, yap bunu, yapılmayan bir şey kalmasın

sana bir şey anlatayım: bir kadının uzaktan görülen dişiliğini

ali yok, murtaza yok, kahramanlık öyküleri yok bilmiyorsun hiçbir şey

biz sokağa çıkınca balkonlardan sarkmıyor kimse, tenimizde aradıkları yok

bursa işi bıçaklarımızı dişlerimize kıstırıp pusuya yatsak, geçse sancımız

indirimli satışlardan yararlanıp ah o güzel istanbulun en olmadık caddesinde

bir ateşe yangın bir kıza kaçamak bakış bir kıvrıma tav bir masala kahraman olsak

kardeşim kara üzüm seversin sen bakışların her ne kadar türk olsa aşısız

bakışların deyip durmaktayım kadın deyip durmaktayım çaresiz masa başı sancısı

delikanlı yüreği kan postası sevip sevip uzaktan yakaları kalkık bir eşkıya

bildiğiniz eşkıya dürbününü rehin bırakmış sevdiğine yüzük almak için denir böylesine

içimiz açılıverir yanında kendimizi sakınmak için nedenler bulamayız akşam aşar

ay görünür türkü söyler, üşür tütün sarar, adam vurur namaz kılar, eşkıya budur

hüzün budur gece çöker sonsuz karanlığa bakar aklına efsaneler üşüşür bakarsın saz çalar

ah ne bileyim a yavrum ne etmişler gençliğine yavrumun kara yılan derim der annesi

dövmeleri kadar yaşlıdır mevlide ağlar ama görülmemiştir üzüntüden ağladığı

sana bir şey anlatayım: birinin birdenbire büyümesini

bezden bir bebeği varmış bir çocukluk hayali bir halden anlamaz babası

o yüzden ağlamış geceleyin düş kurmuş ses duymuş hayaletlerden korkmuş

şimdi titreyen ellerine bakıp iç geçiriyor dalıp gidiyor kimselerin bilmediği ormana

ormanda avcılar ceylanları vuruyor açılıyor ormandan ölmüş bir sevgilinin ellerine

elleri var sevgilisinin kimseye anlatamıyor elleri var derinine bakan bir çift gözü

kurtulup ileri atılmak için kardeşim bu eller benimdir sanmak isterim oyun oynamak

kandırırım kimseleri bulamazsam kendimi onu bulamazsam mevsimler biter birden olur

uzakta tek başına bir ağaç görünür evin penceresinden takip edilince büyür bahane olur

yaşamaya bahaneler bulur her gün bir yenisini her gün aklına mukayyet olmak için

yoksa şizofren bir ruh dalgası yoksa anlatım bozuklukları çırpınışlar gelip gitmeyen

gitmeyince bitmeyen kafiye için değil sahiden bitmeyen karabasanlar yaşamamaklar

sokakları doldurup sokakları ah o anlamsız o başka bir şey tarif eksik sözlük yok elimde

elimde ölmüş bir sevgilinin elleri dışında kanıt yok doktor bir de babası söylemiştim

ölmeyi ben istemiştim delikanlılığımda bir işaret fişeği mavi bir sıkıntı olarak şimdi bak

ne olur tanrım ne olur bize bak ellerimizden tut biz üşüyoruz üşüyoruz üşüyoruz

sana bir şey anlatayım: bir şairin eve dönüşünü

anne ben geldim, bin yıllık yaram geldi benimle, aklımın son karışıklığı

o sonsuz masala kafamı bastırıp uzakta olmak biraz da acı çekmektir demek için

bezden bir bebek getirdim kardeşime, çilekler bitti konuşurken, korku dağıldı

lacivert bir gökyüzü beklerken biz, yaz geldi, ergen oğlanların kaçamak bakışları

ben ne anlatsam yarısından fazlası eksik kalıyormuş gibi: susuvermek

“oysa menenjit yüzlerinde kan bırakmaz sarartır çocukları” diyerek tekrar başlamak

kaldığımız yerleri, yalnızlığımıza patlayan, içimize akan ne varsa ah işte unutmadım

kareli gömlek giydim biriyantin sürdüm alet oldum nefsime intikam alıp verdim bu değildi

annem ağladı dağ gibi büyüttüm anlam aradım dilim sürçtü önünüze belki bir gül düştü

kimseler bilmesin evimize kimseler gelmesin artık üzülmeyelim parka gidelim

sana bir şey anlatayım: bitmeyen bir sıkıntıyı

geçermiş kanın damardan bıçağın etten geçişi gibi ay vakti olurmuş bakarmışız abartı

ihtiyarlar parkında oturup meydanları halkları mesela bir kadını ıskalamayı

varolan bir şey değil bir ıslaklığa dokunmak, galiba söyleyemem

bir çocuk kardeşim yığılıp kalıyor kollarıma ses arıyorum bağırmak bağırmak için

bu amansız takip bu olmadık tütün sancısı bu haksız rüzigar bende bir yeri biriktiriyor

bende bir yer var:

oradan usul usul dönüyorum bir elimde asayı musa diğerinde züleyhadan kalma sadaka taşı

dünya durdukça aşk durdukça isyan ya da devrim durdukça ben de durup duracağım oldu mu

bileğime burjuvanın sevdiği o çiçekten çizip çizip sonra sileceğim oldu mu

bir şiir var ham erik gibi vadedilmiş kızlar ant içilmiş incirler gibi bir şiir

ben onu bulup ayrılacağım aranızdan oldu mu

sesim birden hırlamaya dönüşecek bunu beklemiyordunuz kimse beklemiyordu

yalan da olsa çocukluk girilir çıkılmaz bir ırmak olsun, aramızda kalsın, ben sizi seviyorum

___________________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN

sen şimdi oğluna şiirler yazan ve durmadan kaygılanan bir adamsın ya

yağmuru yağmur, kadını kadın, aşkı aşk olarak tarif eden

sen şimdi çaktırmadığın hüznünle aslında yalnız bir adamsın ya

işte belki de en çok bunun için güzelleşiyor dünya, gözlerim bunun için yeşil

tütünü vakitsiz bırakma ihtimalim belirdi patron, askere gitme ihtimalim

düzgün konuşamadığım için barbarlar tarafından şehrin dışına

şehrin dışına: alanlara, ovalara, çadırlara değil, her şeyin uzağına

şehrin dışına: bir uyarıcıyı beklemek için elimde tefle elimde bıçakla

ihanet edilmiş yusuf gibi, çölün ortasında topuğunu yere vuran ismail gibi

şehrin dışına: sürgüne, idama, intikama, baştaki zonklamaya

ne çeşit bir sürgün bu patron, sen benden çok yaşadın bilirsin

bu içerdeki ağrıyı hangi film, hangi kadın, hangi dize dindirir

yorgunum: az önce bitirdim bir günlük öyküsünü dünyanın

yorgunum: az önce düşündüm bileklerimin üzerinde ince bir çizgi

yorgunum: bu yüzden “bu vefasız alemi” dinleyerek şiir yazmayı

yorgunum: bir kalbiniz vardır, onu dinleyiniz diyen adam kadar

yorgunum: bu yüzden bir türlü kuyruğunu yakalayamıyorum kaplanın

ve şair oluyorum ben de bir çeşit ve bir çeşit şair olarak kendimi

bir çeşit şair olarak küçük ve ortanca boy tanrıları

bir çeşit şair olarak patron, anladın sen benim ne demek istediğimi

son şiirim az önce bitti

___________________________________________________________________________________________

İsmail KILIÇARSLAN