Nasıl anlatılır bilmem ki hikayesi
Ufacıktı elleri, kırılgandı sevmesi
Belli etmezdi gururluydu kendisi
Gururunda saklıydı büyükçe sevmesi

Nerden başlasam anlatmaya hikayesini
Konuşurken güle benzerdi gözleri
Sessizlik olunca bir an
Uzak köşelere dalardı
Uzak diyarlardaki vefasıza ağlardı
Gözyaşları kor gibi yüreğimi dağlardı

Anlatsam inanır mısınız hikayesini
Akşamları yorgun dönünce evine
Işıkları söndürür, mumlarını yakardı
Raks eden gölgelerin arkasına gizlenip
Umutlu, umutsuz hayallere dalardı
Radyoda hüzünlü bir şarkı çalınca
Ağlamaklı olur, gözleri dolardı
Gözyaşları ta yüreğime akardı

Bir başlayabilsem hikayesini ağlarsınız
Odayı mum değil gölgesi aydınlatır
Ayın ışığı onun yanında hiç kalırdı
Güzellikte aynadaki aksiyle yarışır
Gölgesi bile onu kıskanırdı

Nerden başlanır bilmem ki hikayesi
Soğuk bir kasım sabahı tanıdım gülümsemesini
Ocak güneşi gibi doğdu, ısıttı bedenimi
Mayıs akşamında gördüm son tebessümünü
Tebessümünde gizliydi bilmediğim kini

Kimseler bilmez ki onun hikayesini
Geceler boyu yazdığım şiirlerimi
Hiç bilmedi, hiç bilmemeli
Ona olan aşkım hiç bitmemeli
Kimseler bilmez ki benim hikayemi

İstanbul – Ağustos 2005

___________________________________________________________________________________________

E. Soner TORAMAN