Sevgili

Uzaklardayım Sevgili
Kokundan
Teninden
İç yakıcı bakışlarından

Uzaklardayım sevgili
Dokunuşundan
Kalp atışından
Nefes  alışından

Uzaklardayım sevgili
Sıcak sarılışından
Derinliğinden
Saklı bahçenden

Uzaklardayım sevgili
Baharımdan
Güneşimden
Oksijenimden

Nefes sensiz alınmıyor Sevgili

Ab-ı Hayat

An

Başlangıçlardır en zor olan!!!
Tercüman olamazsın yüreğindeki sese..
Kanının, saç uçlarına kadar hücum ettiğini hissedersin…
Bakışlarda ki gizli manayı,
Anlatmaya bir an lazımdır.
An dediğimiz nedir ki???
Geçmişte, gelecek de bu AN da gizlidir…
Öyle bir AN ki rotanı değiştirir..
Olmalı mı? Olmamalı mı?
Hesap yapılmadan,
Bırakırız kendimizi esen rüzgara…
Artık mana gözlerde buluşmuş,
Aşk busesini kondurmuştur.
Ruh, bir gemi gibi derya da yol alır, kalbinin kaptanına…
Ne duyar, ne görür, ne konuşur.
Pusulası kalbidir,diğer yarısına götürecek.
İlk dokunuş, mühürler sevdayı…
Alabora da olsa, med cezirler de yaşansa…
Bu mühür işlenmiştir Ruha…
Ruh ateşi de yanmaya başlar
Yanar, yanar. Bu öyle bir alevdir ki
Görse yanar, görmese yanar…
Sevse yanar, sevmese yanar…
______________________________
Ab-ı Hayat

İstanbulsuzum

Çok İstanbulsuzum şimdilerde

Egem daha çok, Karadenizim ve Akdenizim

Denizim daha çok vesselam

Doğum yok.

Gel, olmayanlar çoğalsın diyorsun

Müphem ya hep, hep bir derinlik

Aşırı zor zamanlara yolculuklardan arta kalan zamanlar

Günden güne ya da yarına akan tebessümsü kalanlar

Cirit oynayan yetişkinler, meydansız, atsız

Kala kala Kaıle

Ruh, gecemsilerde kalan bir tılsım

Tarih, gelip geçenin gecekondu kondurmak için aradığı yer

Aramak yetmiyor, yırtıcı çabalar lazım, arasız ve bulusuz

Göğeren yaraların var, neylesin hekimler, sultanlar, başkanlar

Kadim sargılar, açılamamış, bakılamamış, izli, depderin her yerin

Daha çok Egem, Karadenizim ve Akdenizim

Hasılı daha çok denizim

Şimdilerde havasızım ve susuzum

Çünkü İstanbulsuzum.

___________________________________________

Erdoğan KARA

 

Zekeriya Yıldız’ın Kaleminden: Sultan’ın Şehri!

Yazar Zekeriya Yıldız’ın kaleme aldığı, “Sultan’ın Şehri” kitabı Martı Yayınları’ndan çıktı. Kitapta, asırların hoyratlığına rağmen kimliğini ve kişiliğini koruyan Eyüp anlatılıyor.

Kitabın tanıtım bülteninden:

“Bir şehir düşünün…
Sultanları, kendine hizmetkâr eden bir Sultan’a ev sahipliği yapsın.
Kimliği, kişiliği, karakteriyle kendine hayran bıraksın.
Bir ideal uğruna çile çekmenin, ahde vefanın ve sabrın sembolü olsun.
Bitmeyen bir sevgi, dinmeyen bir hasretle insanları kendine çeksin…
Sultan’ın Şehri öyle bir yer…
Tanıdıkça sevecek, sevdikçe bağlanacaksınız…”

Yazar Yıldız, kitabın önsözünde Eyüp’ün tarihinden bahsediyor ve okuyucuya “Sultan’ın Şehri”ni daha çok sevdirecek kitabını takdim ediyor:

“Şehirler canlı bir organizma gibidir. Ruh taşır, can taşır, konuşur, nefes alır. Kimlik ve duruş sahibidir. Öyle ki bir şehirden bahsedildiğinde bir insan tanımlanır zannedersiniz. Kimine romantik denir, kimine hoyrat, kimine asil denir, kimine görgüsüz, kimine soğuk denir, kimine sıcak, kimine zengin  denir, kimine fakir. 

Şehirler, üzerinde yaşayanlara da kimlik ve kişilik verir. Belki bu yüzdendir ki her insanın kimyasına ve yapısına göre sevdiği şehirler vardır. Dünyanın her yanında ve tarihin her döneminde yaşadığı şehrin ruhuna ve kimyasına aykırı duranların o şehirde mutlu oldukları görülmemiştir.

Eyüp şehrinin çekirdeği Eyüpsultan Camii, isim babası Halid bin Zeyd Ebu Eyyub-el Ensari Hazretleridir. Aziz Sahabe, bu beldede medfundur ve bu beldeye Mekke’nin, Medine’nin kokusunu taşıyan kutlu bir emanettir. 

Peygamber Efendimizin ev sahibi, can yoldaşı, dava arkadaşı Ebu Eyyup el-Ensari, bu şehre hiç şüphesiz ki ismiyle beraber ruhunu da vermiştir. Bir ideal uğruna çile çekmenin, ahde vefanın, azmin ve sabrın sembolüdür. 

Onun içindir ki sıradan bir nefer olmasına rağmen herkes ona “Sultan” demiştir. O, gönüllerin sultanıdır. Bizans’ın zulüm ve entrika kokan sokaklarına aşkı, sevgiyi ve medeniyeti fısıldamaya gelen güzellikler sultanı… 

Bir şehri sevmek onu tanımakla başlar. Eyüp Sultan’ı bilmeden, mezarını bulmak için gösterilen çabayı anlamadan, sultanları ona hizmet için yarıştıran tılsımı çözmeden Eyüp’ü tanıyamazsınız. Niçin yüzlerce yıl yatak odası mahremiyeti ile üzerine titrendiğini, niçin özenle korunduğunu, niçin eline imkan geçen herkesin burada bir eser bırakmak için yarıştığını, niçin bu topraklara gömülmek için vasiyetler bıraktığını anlayamazsınız… 

Bu beldeye yolu düştüğünde onu dikkatle inceleyen, tanımaya çalışan, tanıdıkça hayranlığını dile getirmekten çekinmeyen yabancılardan sadece biridir Robert Mantran… “Ticaret, kazanç, kâr hırsı ve yönetim kavgalarının geride bırakıldığı bu kentte, insan kendini gerçekten evinde gibi hissediyor. Eyüp, büyük kentin sayısız ve yozlaşmış dünyasının yanında sığınılacak bir liman gibidir” derken onun kimliğini oluşturan kodları ne kadar da güzel çözer… 

Eyüp, asırların hoyratlığına rağmen kimliğini ve kişiliğini koruyan bir şehirdir. Kadim bir medeniyetin üzerinde yükseldiğini her köşesinde sindirdiği özellikleriyle hemen gösterir. 

Bu küçük çalışmayı okurken bunu daha iyi anlayacak, Sultan’ın şehrini daha çok seveceksiniz…”

Akıp Giden Zamanın Büyüsüne Kapılmışız

Ne hızlı yaşıyoruz değil mi hayatı?

Her iyi geçirilen zamanın hızlı, kötü sandığımız gününse ağır geçmesi…

Tamamen bizim şartlarımıza bağlıdır akıp giden zamanın tadı,

Zorladığımız her şeyin bize getirisi ne ki?

Sevdiğiniz her şeye yönelin ki ,zor dedikleriniz size kolaylaşacak buna eminim

 

Hayatımızda kendimizi hangi role koyuyorsak, onu yaşıyoruz.

Hızla ilerleyen zamanın büyüsüne kapılıp gidiyoruz.

İçimizdeki gücü, fark edecek bilinçte değiliz…

Şu anda içinizde asla hayal edemeyeceğiniz şeyi yapma gücünüzü bilseydiniz peki?

Günün iyi geçmesi için ne yapmalıydık ki?

Güne teşekkür diyerek başlamalıydık belki de..

 

Zihnimizin aydınlanmaya ihtiyacı var..

Hayatımızı sadece biz değiştirebiliriz, kimse bunu bizim için yapmaz değil mi?

Hali karışık içinden çıkamayacağımız durum sandıklarımız..

Olumsuz düşünceler, gitmez sandıklarımız,

her şeyin zamanla çözüme ulaştığını bilseydiniz,

Hayatı kendiniz için yaşanabilir kılabilseydiniz,

Sorunlara takılmadan da oh be diyebilseydiniz,

Her anı keyifli geçirirdiniz, severdiniz ,

Enerjinizi, boşa giden vaktinizi bilmeden,

Yaşamın işaretlerinden habersizce,

Belki de birçoğumuz belli ki;

Akıp giden zamanın büyüsüne kapılmışız

 

Bazen hayatın acı, tatlı yönlerini birer avantaj haline getirerek en iyi öğrenmenin de acılardan geçtiğini bilmeliyiz. Bu yüzden aslında hayatın iyi yanlarına odaklı olmamalı, kötü yanlarından da bir anlam ,eğitici mentorlar çıkarabiliriz. O halde günümüzün boşa geçtiğini düşünmemeliyiz. Her eyleminiz, her hareketiniz yarınınızı etkileyecektir. Keyifle, sevgiyle kalın 🙂

Pınar ARSLAN

Dar Vakitler

Geceye merhaba akşamüstünden
Dar vakitten
Garabet çöktü üstümüze
Sabahın aydınlığını bitirme telaşı var şimdi
Hızla kayıp giden zaman
İkindi kuşları, ikindi vakti, ikindi namazı…

Sakın yola koyulma dar vakitte
Varılıp varılamayacağı belli belirsiz.

___________________________

Erdoğan KARA

Beyaz Kurdele Takın Gün Batımında

Kanatlarım, o kadar hafif ki ..

Nefes alışlarımı da hissederek …

Ohh ne ferah havası var, içimden gitmişlerin…

Aç önünü tüm kapına gelen güzelliklerin ..

Çok takarak yaşama artık hayatı…

İp mi düğümleniyor anında kes,

 

Günlerin önemi, şu anı hissediyorsan değerli bence.

Her anın özel ve eşsizken..

Bak ne dicem;

Evim de ki gerginliğim de bir pencere açmama bakar benim ..

 

Gökyüzüne bakarak gülümseyen gözlerimiz boşuna değil,

Tam da o

vakitlerde içimde bir sevinç,

Rengarenk balonları salmışım yükseklere..

Saçıma karışan bir de beyaz kurdelem

 

Güneş hafiften batıyor,

Elbisem baharın eşsiz rüzgarı ile uçuyor..

Dalgaların ahengi ..

Özlenmiş bir sohbet havası…

İşte böyle bir gün hayal ediyorum.

Ve kendimle olmanın barışıklığımın ,

Ana maddesi mücadelemdir, diyerek anı yaşamanın keyfine varıyorum ..

 

Bir gün huzuru yakalayabilmek adına, onca zorlu günleri yaşamak değer miydi sahi? Değerdi belki de ..
Tam da bu saatlerde ….
Fason yaşamda ..
İçinde iç huzuru yakalayabilmiş nice insanlara …
Beyaz kurdele takın, gün batımında…

_______________________________________________

Pınar ARSLAN

Who is Erdogan KARA

Erdoğan Kara was born in the village of Ciritdüzü in Şavşat district of Artvin, in April 1970. He completed his primary education at Ciritdüzü Village Primary School in the same village. In 1978, when his brother Nurbay KARA was only 13 years old, he lost his life to a killer’s bullet, marking the beginning of a period of great sorrow for the family.

In 1981, after completing primary school, his father Abbas Kara (Cavit Hoca) passed away. Consequently, he took a one-year break from his education and then went to the Orphanage in Artvin to continue his education. There, he started his education at Artvin Imam Hatip High School and continued. However, he could only endure the conditions of the orphanage for two years, and when his brother also completed his primary education, the family moved to the town center of Şavşat District.

He continued his secondary education at Şavşat Imam Hatip High School and completed it there. However, in 1989, he graduated from Artvin Imam Hatip High School. That same year, he was admitted to the Turkish Language and Literature Department of Boğaziçi University, from which he graduated in 1995. Two years later, when his brother Armağan KARA also gained admission to Istanbul University, the family moved to Istanbul. Boğaziçi University marked the second major turning point in his life. Here, he studied Turkish Language and Literature, as well as working on Ottoman Turkish, Etymology, and Linguistics, and showing interest in Arabic, Persian, Russian, and Japanese languages.

That same year, he started working at an export company, and in 1997, he completed his 8-month military service at the Ankara Signal School. After his military service, Erdoğan KARA continued his professional career as a budget and reporting specialist at Albaraka Türk Participation Bank. At the end of 1999, he left there and continued his career at Kanal7 Media Group.

After his father’s death in 1981, he and his brother managed the timber workshop that remained as a legacy until they moved to Istanbul. This way, he continued his work life alongside his education. He also continued to work part-time during his university years.

After graduating from university, he wanted to pursue academic studies on Turkish Language but was not able to do so due to the academic environment of the time, especially due to partisan structures. Realizing that he could not pursue academic studies, he turned to work life and became more involved in financial matters. Erdoğan KARA, who also holds a Press Card, has conducted studies on Turkish Language and Literature and has written poems on various subjects.

In 2009, he started his master’s degree at Beykent University, Faculty of Business Administration, International Economic Politics and Management Institute with the thesis title “Information Society and Media”, but he could not submit his thesis due to the problems experienced in the institution where he worked at that time.

He has predominantly continued his professional life in finance and media. He has three children named Damla, Emre, and Emir.

Traveling and writing are his two greatest passions. Apart from these, taking photographs and participating in cultural studies are also among his hobbies.

Dünya

Yoksulluk ve öksüzlük

Nasıl akraba birbirine

Yitiklik ve yetimlikte…

 

İhanet, cinayet, yalan ve isyan

Miras, ta Adem oğullarından…

 

Gözyaşları annemin,

Uğultu, gürültü ve karanlık ve sessizlik… boşluk…

 

Sonu bilinen arsızlık…

 

Anlat bana ey dünya;

Serin bir yerde, o dağın zirvesinde, sonsuz çölde ve o ağacın gölgesinde

Bir masal söyle;

Babamın duaları da olsun içinde

 

Bir var bir yokmuşuz de…

___________________________________________

İlker YILMAZ

Nazarlık

Takdir bekler sadece

Böyle bir sevgi:

Karşılıksız, umut dolu, delice.

Yorulmadan ve zamana yenilmeden

Tam bir nazarlık

Bıkmaz mı, usanmaz mı hiç?

Ey deli gönüllü!

Ey delice seven!

Nedir seni böylesine adayan?

Nedir sende bu bitmeyen tükenmeyen!

Dur bir,

Dur da soluklan.

Sonra devam edersin kaldığın yerden.

___________________________________________

Erdoğan KARA

Ben…

Bir zindan var içimde

Mahpus etmişim beni kendime

İşkence suç değil bende, ezelden ebede…

Karanlık…

Kara büyülü koca karanlık… kaybeder beni derininde…

Duvarlar… Duran devler, duvarlar…

beni ezer…

Ardım sıra gelenler, damarlarımı keser,

Yoruldum…

Biraz gözyaşı lazım,

O beni belki biraz adam eder…

27112017

__________________________

İlker YILMAZ

Misafir

Her babanın ölümü erkense…

 

Kabrindeymiş misafirin olmak

Toprağa bakmak mermere mıhlanmakmış kader

 

Gidemezdik uzağa

Küçüktük…

Gittin

Misafirin olamadık

Yapayalnız yalnızdık…

Arkanda kaldık

Geçti zaman

Nasılını sorma

Sen de bilirdin ya

geçecek işte zamanın vazifesi geçmek

 

Ağladık

Uzundu yıllar çok uzun

Teselli

Zaman uzadı, duan çoğaldı

ağladık

O’na sığındık…

_______________________________________

İlker YILMAZ

 

Has Yiğit

Şehid Ömer Halisdemir’e

 

Kınından çıkan kılıç,
Bir rüzgâr ötelerden…
Safını belli eden,
Şüheda ile aynı tastan şerbet içen,
Bu topraklardan bir arslan…
Niğde’den…

Kavruk teni yüce yüreği ile bir yiğit,
İtaat eden,
Vatanı baş üstünde gören,
Helallik veren,
Vatan, toprak ve namus uğruna tetiği çeken,
Haini halleden yiğit…

Son kaleyi vermeyen,
Sancağı düşürmeyen,
Can veren…
Yolu Cennet’e giden yiğit…
Has yiğit HALİSDEMİR

______________________________

İlker YILMAZ , 15 Temmuz Günleri

Kıyıya Vuran İnsanlık

Aylan Bebek’e…

Bombalar yağarken üstüne
Habersiz
Çare aradın yokluğuna,
çaren yoktu çocuk.
Dediler belki bir deniz
bir kaçış
deniz yoktu çocuk.
Doldu kocaman bir umut küçücük yüreğine,
Çaren yoktu başka çocuk.
İktidar hırsına yenik bir esed,
Habil ve Kabil’den beri süren
çirkin, acımasız, vahşi savaşlar,
kazananı yok, kaybedeni umut,
kaybedeni insanlık.
Bir umut olursun belki barışa sen,
tam da kıyıya vururken insanlık.

_______________________________________________
Erdoğan KARA

Soma Şehitlerine

Bir kara şehirdir maden,
Ak ellerin ak yüreklerin karaya çaldığı yerdir,
Beyaz ekmek için kara kurumun savrulduğu yerdir maden,
İaşenin şehridir maden kiranın,
taksitlerin şehridir yaşamak için ölmeyi göze almanın şehridir…
Helaleşilen her sabahın,
her gecenin,
vardiyanın şehridir maden,
Geri dönmenin sevincinin çoluk çocuk yaşandığı şehirdir maden,
Bilir misiniz,
Her gün sağ kalmanın kıymetini
Şükür bu gün de babam ölmedi diyen minik yüreklerdeki sevinci,
Çökerse madenin direği,
yanarsa maden Eve,
yüreğe ateş düşer çöker evin direği…
Bilirsiniz; ton/maliyet adam/saat hesabını
Bilir misiniz;
İnsan/can Yürek/gözyaşı Yokluk/yetimlik hesabını…
____________________________ İlker YILMAZ

Siyah Acı

Ben hep beyaz acılar bilirim

Kolları Osmanlı Coğrafyası kadar

upuzun

yaşlandıkça simsiyah acılar da tanıdım

yerin altında kolları

derin ve hain

bir kadın

güneş aşınca dam’ın bacasından

zemheri gibi kokar nefesi

bilirim

dizlerini dövünce avuç avuç

kaburgalarının kırılır gibi çatırdadığını da

bilirim

çocuklar evrensel bakarlar

yarasına kelebek konunca güler

bir ilk yaz akşamı

babası işten dönmeyince susanlar

bir çocuğun yüzü

kırağı düşmüş gül yaprağı gibi sararınca da

bilirim

toprak rengi haberler geçmiştir

kara gözlerinden çocuğun

ben hep beyaz acılar tanıdım

kalp atışlarım ağır bir zincir şakırtısıdır

çünkü doğdum ve yaşlandım

hep bir yetim çocuk gibi baktı bana

ortadoğu

ben hep beyaz acılar bilirim

kolları Osmanlı Coğrafyası kadar

upuzun

yaşlandıkça simsiyah acılar da tanıdım

yerin altında kolları

derin ve hain

Ferman Karaçam

http://twitter.com/fermankaracam

 

44

Zaman alevlerinin üstündeki sayı

Bir ömür feda edilecekse sayma

Ürkek iki dört nala

Ve kesmiyor artık gazete okumak

Dergi

Okumak

Benim Mardin’im de yok.

İnceldi iyiden iyiye teller

Bütün cevap anahtarları tek

Ne yeniden Leylalar yazabilirim

Ne de okuyabilirim eski Mecnunları

Artık zaten kendini çok beğenmiş kaldırımlar var

Kaldırımlar yolların üstünde insanlar

Taş, beton, soğuk, ıslak ve dört köşe

Dört dörtlük

Yazıyla da kırkdört yazısız da dörtdört

Bir başka deyişle

Hayatın özeti

44

HALK MODASI GİY YAKIŞTIR İLE EKRANA TAŞINIYOR

Başarılı oyuncu Fatma Kocacık’ın sunumuyla ekrana gelen Giy Yakıştır uygun fiyataşık giyinmenin yollarını eğlenceli yarışmalarla gösteriyor. Modayı ve şık giyinmenin püf noktalarını evlerinden takip etmek isteyenlerin severek izleyeceği Giy Yakıştır her hafta farklı yarışmacılarla ekrandaki yerini alıyor.

Bu yarışmada yarışmacı da, jüri de halktan oluşuyor… Genç oyuncu Fatma Kocacık, halkın içine karışıp yarışmacı ve jüri üyelerini buluyor. Anne-kız, iki arkadaş,abla-kardeş… Fatma Kocacık alış-verişe çıkmış ikilileri bulup onlarıbirbirlerine rakip ediyor. Yarışmacılar kendilerine verilen para ve zamanda mağaza mağaza onlarca kıyafet ve takının içinden dolaşıp en güzel kıyafeti bulup, halktan oluşan jüri karşısında birinci olabilmek için ter döküyorlar. Çok para ödemeden şık olmanın yollarını arayan yarışmacılar çarşı pazar dolaşarak kendi kombinlerini oluşturuyor. Jüri ise kıyafetleri üzerine en çok yakıştıranıoy birliği ile seçiyor. Jürinin beğenisini kazanan yarışmacı ise haftanın birincisi olup ödülün sahibi oluyor.

Yarışmacılar kıyafetlerini seçerken Fatma Kocacık ise izleyiciler için semt pazarlarını dolaşıyor. Bakırköy, Beylikdüzü, Fatih gibi İstanbul genelinde bilinen ve belli günlerde kurulan pazarları adım adım gezip tezgâhlarda gördüğü kıyafetlerin fiyatlarını öğrenip izleyicilere aktarıyot. Farklı kombinler, renkli kıyafetler, ışıl ışıl takılar Giy Yakıştır ile ekrana taşınıyor.

Halkın içinden modanın nabzının attığı Giy Yakıştır her Cuma 12:45’te Kanal 7’de…

İçimden Kuşlar Göçüyor – İnci Aral

“Acıyan bir yerlerim olup olmadığını anlamak ister gibi yokluyorum içimi. Kendimi anlamak, tanımak istiyorum. Kendimi yazmak istiyorum ölmeden önce. Yazacaklarım içtenlikten uzak olmasın istiyorum, yapaylığın yanından bile geçmesin, ama saf ve duru olsun. Benim yaşamımı doğru yalanlarla, görmediğim yerler ve düşlerle birlikte içinde taşıyan hiç bilmediğim bir serüven olsun.”

Kırmızı Kedi edebiyatımızın önemli isimlerinden İnci Aral’ın bütün eserlerini yayımlamaya İçimden Kuşlar Göçüyor ’la devam ediyor. Son derece içten bir dille kaleme alınmış, otobiyografik öğeler de barındıran bu roman, ilerleyen yaşın getirdiği ruhsal değişimlerden kadınlık hallerine, cinsellikten yazarlığa çok çeşitli konuları hiçbir ayrıntıyı sakınmadan eşine az rastlanır, hatta yer yer acımasız bir samimiyetle ele alıyor. Yazar geçmişiyle, kadın-erkek ilişkileriyle, değişen bedeniyle hesaplaşırken, geçmiş yıllara özlem duymak yerine, ufukta beliren bu yeni dönemi, önceki deneyimlerinin ışığında olgunlukla karşılayacağının işaretini veriyor.